Northern food at Chiang Mai University recommended by BESTER EATS!

Wuttipong Nimorn

มีโอกาสเดินทางผ่านถนนท่าแพอยู่หลายต่อหลายครั้ง รู้สึกสะดุดตากับอาคารไม้เก่าที่มีหลังคาซ้อนกัน เลยลองค้นข้อมูลพบว่าเป็นร้านอาหาร ได้โอกาสวันที่ 13 ช่วงกลางวันจึงไม่พลาดที่จะเข้าไปข้างใน . คุยกับพนักงานในร้านพอทราบว่ากิติพานิชนั้นอยู่ตรงนี้มายาวนาน เคยเป็นทั้งห้างสรรพสินค้า, คลีนิค หรือ ร้านหนังสือ จนปิดตัวครั้งสุดท้ายไปนานและกลับมาอีกครั้งในร้านอาหารแบบ Fine Dining . อาหารที่กิติพานิชเป็นการนำเสนอในแบบล้านนาร่วมสมัย รูปลักษณ์ดูงดงามน่าลิ้มลองมากขึ้น อย่างที่รับประทานในวันนั้นคือข้าวซอยไก่ที่มีความน่าสนใจในซอสเครื่องแกงข้าวซอยข้นราดลงบนเครื่องข้าวซอยและไก่เนื้อส่วนน่องและสะโพก แยกน้ำซุปเอาไว้เผื่อที่ผู้รับประทานได้ลองแบบเข้มข้นแล้วอยากทำให้กลับเป็นซุปข้าวซอยแบบเดิม . อีกเมนูที่ได้ลองรับประทานคือลาบคั่วไก่ที่มีความจะแจ้งในความเป็นลาบเมืองที่เสิร์ฟออกมาได้อย่างดูดี รสชาติอร่อยสมเป็นลาบคั่วไก่ที่คุ้นชิน หอมติดจมูกเวลาเคี้ยวในปากมีหนังไก่กรอบและหอมเจียวที่ทำให้กินได้เพลินมากขึ้น ผักแนมกับลาบอย่างผักแพวที่ขมนิดๆก็เข้ากันได้อย่างดี . สุดท้ายเป็น ‘เนื้อลุง’ ที่ถ้าใครนึกไม่ออกจะบอกให้ว่าฟีลคล้ายไส้อั่วในเวอร์ชั่นของลูกชิ้นอยู่หน่อยๆ ดังนั้นเครื่องเทศที่ใช้ทำจึงคงพอเดากันได้ว่าน่าจะมี ข่า-ตะไคร้-หอมแดง (ในภาพเห็นมะเขือเทศเป็นส่วนผสมด้วย) มาพร้อมกับซุปขลุกขลิกทานกับน้ำจิ้ม . ระหว่างช่วงรออาหารพนักงานก็พาไปดูบริเวณต่างๆของตึกพร้อมกับอธิบายประวัติคร่าวๆให้ฟัง มีโอกาสขึ้นชั้นสองเป็นห้องโถง ที่น่าสนใจคือสลักไม้แบบไม่มีตัวยึดและทุกอย่างยังคงเป็นเวอร์ชั่นออริจินอลไม้สักที่สมบูรณ์แบบมากจนไม่น่าเชื่อว่าเป็นของเดิม เป็นภูมิปัญญาช่างที่น่าสนใจมากเลยทีเดียว . สิ่งหนึ่งที่รู้สึกได้จากสถานที่เหล่านี้คือฝีมือจากช่างสมัยก่อนที่ถูกทำให้ดีขึ้นด้วยช่างสมัยใหม่ มีการพยายามรักษาสิ่งต่างๆเอาไว้ให้ได้มากที่สุด ถ้าให้เดาคนที่เคยผ่านไปมาหรืออาศัยอยู่และผูกพันธ์กับตึกแห่งนี้จะต้องอยากรู้มากแน่ๆว่ามีอะไรอยู่ข้างในช่วงที่ตึกปิดตัวลงไป . ถามว่ารู้สึกอย่างไรที่มากิติพานิช? ผมว่าการรับประทานอาหารในมุมของบางคนมันคือความจำเป็น กับอีกบางคนมันคือความต้องการ อยู่ที่ว่าจะมองกันแบบไหนมากกว่า ด้วยลักษณะส่วนตัวผมชอบเที่ยวไปด้วยวัฒนธรรมการกิน ไม่ค่อยขึ้นเขาลงห้วย การได้ศึกษาจากมื้ออาหารมันก็คุ้มอยู่ไม่น้อย . ถ้าเปรียบกับการไปเที่ยว การมากิติพานิชคล้ายกับกับนั่งไทม์แมชชีนย้อนไปในอดีต มันเป็นสุนทรียะทั้งการมองเห็นและได้ลิ้มรส เราได้ใช้ทั้งความเป็นรูปธรรมกับสิ่งที่จับต้องได้ และได้ใช้จินตนาการในการจับความรู้สึกแบบต่างๆที่ตึกนี้มอบให้