เมื่อวันอาทิตย์ 28 มีนาคม 2564 แวะกินอาหารเวียดนามเจ้าประจำ ร้านนี้มีดีที่ส้มตำหลวงพระบาง มีงง ทำไมไปลาวได้ มันไม่มีเหตุผล รู้แต่ว่าแซ่บจัดจ้านมาก เส้นมะละกอขูดสี่เหลี่ยมบาง กับน้ำปลาร้า กับรสชาติเปรี้ยวแซ่บ กินแล้วจี๊ด ประสาทตื่นตัวมาก เมนูต่อมาคือ บั่นแบ๋วราดหน้าด้วยหมูสับผัดกับขึ้นฉ่าย วางด้วยแคบหมู เวลากินต้องราดน้ำปลาของเวียดนามที่ไม่คาวมาก สักนิด เวลาเคี้ยวจะเจอความเหนียวหนุบของแป้งผสมความอร่อยลงตัวของเนื้อหมูผัด แคบหมู และน้ำปลา อีกเมนูที่ไม่ควรพลาด คือกุ้งพันอ้อย ช่วยเบรคความเผ็ดจากส้มตำได้ อ้อยที่มาใช้พันเนื้อกุ้งไม่อมน้ำมันสามารถกัดเคี้ยวเล่นได้รสหวานน้ำอ้อยสดได้อีก และเมนูสุดท้ายที่ชอบเป็นการส่วนตัว คือ ปอเปี๊ยะทอดสูตรดั้งเดิม มีเอกลักษณ์ที่แป้งหลังจากทอดจะกรอบคุๆ พองๆ แต่แอบเหนียวหนุบให้ได้เคี้ยว จะให้ดีน้ำจิ้มที่เสิร์ฟมา ควรเติมพริกส้มของทางร้านสักนิด จะช่วยดับเลี่ยนความมันของตัวปอเปี๊ยะทอดได้ดี ยิ่งกินยิ่งเคี้ยวเพลิน ส่วนตัวชอบเคี้ยวแป้งหนึบๆ อยู่แล้ว ถ้าใครผ่านไปแถวนั้นความแวะชิมสักครั้ง กับอาหารเวียดนามปรุงแบบดั้งเดิม